Huzur - Ahmet Hamdi Tanpınar

<<Ta  yerin altında ilerleyen ve gerileyen dalgaların sağır gürültüsü, küçük piyanoları aşk fısıltıları, kanat çırpışları, şıpırtıları hülasa bilinmeyen varlıkların, yalnız günün bu saati için yaşayan, akşamla gecenin arasındaki geçidi doldurduktan sonra kim bilir hangi sedef kabuğunda, balık pulunda, kaya çukurunda, ay ve yıldız aksinde uyuyan binlerce varlığın sesleriyle kenarları pul pul, akisleri renkli, büyük davetler onu çağırırdı. Nereye çağırırdı? Mümtaz bunu bilseydi; belki bu davete koşardı. Çünkü suyun sesi aşkın, ihtirasın sesinden kuvvetlidir. Karanlıkta su sesi insanın içindeki, ölüm mayasının dilini konuşur.>>

<< “Üzülme hepsi düzelir, hepsi düzelir...” diye ayrıldı.

Bunlar kendinden çok yaşlılardan öğrendiği sözlerdendi. Belki de böyle olduğu için senelerce kullanmaktan garip bir inatla çekinmişti. Fakat şimdi bu adamın ıstırabı karşısında kendiliğinden dilinin ucuna geliyorlardı. Demek ki sadece ıstıraplarımız, üzüntülerimiz değil tesellileri, mukavemet çareleri de miraslarımız arasında.>>

<<Çünkü her erkek biraz çocuktur ve iradeye muhtaçtır.>>

<<Birbirlerinin varlığına sarılmış yürüyorlardı.>>

<<yolun büyüğü küçüğü yoktur. Bizim yürüyüşümüz ve adımlarımız vardır. Fatih 21 yaşında istanbulu feth etmiş. Descartes da 24 yaşında felsefesini yapar. İstanbul bir kere fethedilir, usül üzerine konuşma da bir kez yazılır. Fakat dünyada milyonlarca 21, 24 yaşında insan vardır. Fatih ya da Descartes değiller diye ölsünler mi? Kesif yaşasınlar yeter. Yani büyük yollar dediğiniz şeyin büyüklüğü bizim içimizdedir.>>

<<şurası muhakkak ki bir insanın hayatı bazen bir sanat eseri kadar güzel olabiliyor.>>

<<Bir şeyden korkmak biraz da onun geleceğini beklemektir.>>

<<zaten onu günün herhangi bir anında, herhangi bir yerde tasavvur etmek, iskelede vapur beklediğini, terzide dantela ve ya düğme seçtiğini, model tarif ettiğini, ahbablarıyla konuştuğunu, başıyla evet ve ya hayır işareti yaptığını düşünmek Mümtaz için daima sonsuz bir hazdı. >>

<<Onun için aşk, hislerin kelimelik israfı değil, Mümtaz’ın ruhundaki fırtınaya olduğu gibi kendisini teslimdi.>>

<<yaşamak güzel, çok güzel şeydi... en güzel dua buna erişemezdi. Yaşamak güzeldi, sabahlar, akşamlar vardı. Uyumak uyanmak vardı; rüyalar vardı, hayaller vardı. Bu sevimli budalanın kollarında kendisini kaybetmek ve sonra gene orada, onun için kendini bulmak vardı.>>

<<vücutlarımız birbirimize en kolay vereceğimiz şeydir, asıl mesele hayatımızı  verebilmektir. Baştan aşağı bir aşkın olabilmek, bir aynanın içine iki kişi girip oradan tek bir ruh olarak çıkmaktır.>>

<<insan hayatı buydu. Yaşamak başkaları tarafından muhasara altına alınmak, yavaş yavaş boğulmaktı. Yaşamak...>>

<<insan yine de bilinen şeyden istenen şeye doğru hayal kuruyor.>>

<<bir zihinde yaşayanlar daima güzeldir.>>